سخن سردبیر- سال دوم – شماره هفتم – زمستان ۱۳۹۶

از سرمای زمستانی تا انجماد تاریخی!

زمستان طبیعت آغاز و انجامی دارد. آغازش نمایان و انجامش هم معلوم است. گاهی هم چون

زمستان امسال، از سرما و سختی و نزولات آسمانی کمتر اثری دیده می شود. با این حال هیچ

زمستانی نیست که به پایان نرسد و جای خود را به طراوت و تازگی و سبزی بهاری ندهد. اما

زمستانی هم هست که گویی سر رفتن ندارد و اگر بر طبیعت جان آدمی حاکم شود، دیگر هیچ

بهار و  طراوتی را هم مهمان نخواهد شد. سرمای زمستان طبیعت دل انگیز است و انجماد تاریخی

آدمیان دلگداز. هنگامی که خِرَد و جان انسان، وظایف و تعهدات خود در هر عرصه ای از زندگی

اجتماعی خود را به فراموشی سپارد و در هر مقام و منصبی که هست، اخلاق و اعتماد و ایمان را

به هیچ انگارد، همیشه زمستان خواهد بود و انجماد آدمیت.

چه بسیار انجماد تاریخی جوامعی که موجب سست شدن پایه های اعتماد، راست کرداری و راست

گفتاری شدند و نتیجه ای جز خسران عمومی و یخبندان سجایای اخلاقی و اجتماعی نداشتند.

در جا زدن در حالی که گویی تاریخ آن جوامع با گذشت روزها و ماه ها و فصل ها، سر رفتن ندارد و

زمستانی تاریخی را تجربه می کند که تا اراده ای برای شکستن این سرما نباشد همچنان انجماد

خواهد بود و انجماد و انجماد.

تخریب این سرما و جمود ویرانگر، در عرصۀ علم، فرهنگ، هنر، تاریخ و خِرَد بیشتر اثرگذار است.

انجام این سرما هم نه با تحول جغرافیا که با حفظ تاریخ پر افتخار اخلاق و ایمان است که رخ

می نماید و برای نیل به آغازی دوباره، باید تلاش کرد تا عنصر انسانیت، تعهد و وفاداری به

زیبایی های علم و هنر و فرهنگ را به عنوان ودیعه های الهی و رمز ماندگاری گذر ایام و بقای

فرهنگ و تمدن ایرانی پاسداری نمود.

از جمله عرصه های در معرض انجماد تاریخی را باید پژوهش، تحقیق و تحصیل تاریخ و فرهنگ

دانست که به دست سپاهیان سرما به مخاطره افتاده است و با هربار انتحال علمی و تقلب

در زوایای مختلف پژوهش های تاریخی و دلسرد کردن جوانان و علاقمندان جویای علم و فرهنگ،

تیشه به ریشۀ تاریخ این سرزمین می زنند.

فصلنامۀ تاریخ روایی (روایت تاریخ)، با این آرزو که از سپاهیان انجماد تاریخی نبوده و در زمرۀ

طلیعه داران بهار علم و دانش باشد، بر آن است از همۀ علاقمندان، دانشجویان و محققانی که

در عرصۀ تاریخ ایران دستی برقلم دارند و دلی پرشور، دعوت نماید تا آثار و تألیفات اصیل خود را

مستقلأ و با هدف ارائۀ آراء، نظرات و فرصت طرح افکار خود در حوزۀ مطالعات تاریخی به دفتر

فصلنامه ارسال نمایند تا پس از طی مراحل علمی، در معرض مطالعه و اظهار نظر سایر محققان

و دانشجویان رشته تاریخ قرار داده شود.

با این امید که در ساحت واقعی نشریات علمی و تخصصی،صاحب مجله ای غیر زمستانی، فارغ

از هرگونه انجماد در مواجه با تألیفات دانشجویی و محققانی باشد که در گرمای علاقمندی به

گسترش مرزهای تاریخ این مرز و بوم، تلاش می کنند.

دست همکاری به هم داده تا شاهد جمود، سرما و زمستان در عرصۀ تحقیقات تاریخی نباشیم.

الهام ملک زاده

زمستان ۱۳۹۶