چکیده:
قفقاز، موزائیک رنگارنگ اقوام که به اعتبار کشفیات باستانشناسی به عنوان نخستین خاستگاه بشری در عرصه
جهانی شناخته می شود، امروزه کمتر نشانی از پیشینة تمدن چندین هزارسالة خود برچهره دارد. این سرزمین
که پس از جدایی از ایران، در دوران تزاری و بعدتر حاکمیت کمونیستی، اکثر مؤلفههای هویتی و یادمانهای سنتی
و مذهبی خود را از کف داد و نظارهگر تخریب بخشی از میراث فرهنگی و آثار باستانی خود بود، پس از فروپاشی
اتحاد جمامیر شوروی، در قالب جمهوریهای تازه استقلال یافته در جستجوی هویت ملی برآمد و جهت شناخت و
احیای میراث باستانی ارزشمند خود و معرفی آن به جهانیان تلاشهای بیوقفهای را آغاز کرد.
پژوهش پیشرو تلاش دارد ،با بهرهگیری از متون سفرنامههای عصر ناصری و از منظر سفرنامهنویسان خارجی به
ترسیم سیمای باستانی قفقاز در دهههای نخست جدایی از ایران بپردازد.
کلیدواژه:
قفقاز، آثار باستانی، سفرنامه، عهدناصری.
دانشجوی کارشناسی ارشد،گرایش تاریخ عمومی جهان ،دانشگاه تبریز *