4-روند قانونی شدن تساهل و تسامح نسبت  به اقلیت‌های دینی در ایران پس از مشروطه تا روی کار آمدن رضاشاه/ پروانه گودرزی

چکیده:

جامعه‌ی ایرانی، پس از روی کار آمدن صفویان تا اواخر قاجاریه، با روند رو به رشدی از تعصبات دینی و خرافات

همراه بود که در آن متعصبین مذهبی به دلایل مختلف می‌کوشیدند تا عرصه را بر پیروان سایر ادیان و مذاهب تنگ

کنند. گسترش ارتباطات ایران با اروپا و تاثیر پذیری ایرانیان از روابط با اروپاییان فرصتی فراهم آورد تا جامعه‌ی

بحران‌زده‌ی قاجاری در اواخر دوران مظفرالدین شاه خیزشی را برای رهایی از شرایط خود داشته باشد که منتهی

به صدور فرمان مشروطه شد. انقلاب مشروطه، برای ایرانیان آثار مثبت و منفی به همراه داشت که از جمله‌ی

مهمترین آنها قانون اساسی و مجلس بود. روند قانون گرایی، اقلیت‌های دینی را هم تحت تاثیر قرار داد. پژوهش

حاضر به دنبال آن است تا مشخص نماید آیا جایگاه پیروان ادیان و مذاهب دیگر در قانون اساسی و مصوبات مجالس

قانون‌گزار دوران مشروطه تفاوتی کرده است؟ نتایج تحقیق که از راه مطالعه کتابخانه ای به دست آمده نشان

می‌دهد تاثیر پذیری قانون اساسی مشروطه و گرایش قانون گزاران مشروطه به اروپا و مسائل حقوق بشر در

تساهل و تسامح قانونی نسبت به اقلیت‌های دینی و مذهبی موثر بوده است.

 

کلمات کلیدی: جامعه ایرانی، انقلاب مشروطه، تساهل و تسامح، اقلیت‌های دینی، مجلس شورای ملی.