تاریخ روایی(روایت تاریخ)
چکیده
میل به جاودانگی همواره در نهاد انسان‌ها وجود داشته و آدمی به خوبی دریافته که امکان حیات همیشگی
را ندارد از این روی دست به اقداماتی زده که پس از مرگ از وی به نیکی یاد شود. نامش باقی بماند و به
فراموشی سپرده نشود. تلاش بر آن است که در این مقاله سابقه‌ای از روند تاریخی توجه به اطفال و
موسسات خیریه و از جمله مراکز خیریه‌ای که برای کودکان یتیم ایجاد شده است، بیان گردد تا مشخص شود
در سنت فکری ما ایرانیان توجه به ایتام و نیازمندان همواره وجود داشته است. به این منظور نیاز است تا از
توجه و اهمیت به نیازمندان و کودکان بی‌سرپرست آگاهی یابیم.
کمک به هم‌نوع در ایرانیان ریشه بسیار طولانی دارد. نمونه آن ایرانیان باستان که بر اساس آموزه‌های
دینی آن دوره به کارهای خیر می‌پرداختند. این موضوع با ورود اسلام به ایران و آمدن اندیشه‌ای که توجه به
نیازمندان و ایتام و اسیران را بارها در کتاب آسمانی‌اش بیان کرده بود، تشدید شد و در حکومت های مختلف
در تاریخ ایران اسلامی جامه عمل به خود گرفت.
در این مقاله سعی بر این است به این سوال پاسخ داده شود که سیر اهمیت، توجه و اقدامات ایرانیان از
دوره باستان، بعد ورود اسلام و شکل گیری حکومت‌های اسلامی تا پایان حکومت صفویه چگونه بوده است؟
روش پژوهش مورد استفاده بر اساس منابع کتابخانه‌ای، آرشیوی و توصیفی- تحلیلی است.
واژگان کلیدی:
ایران باستان، اسلام، وقف، ایتام، صفویه