تاریخ روایی(روایت تاریخ)
چکیده:
ایرانیان از دیرباز مردمانی دیندار و نیکوکار بودند و در انجام تعالیم مذهبی و رهنمودهای اخلاقی از یکدیگر پیشی می‌گرفتند. اکثر ثروتمندان و دولت مردان در تلاش بودند تا اثر خیری از خود به جا بگذارند. به همین دلیل بخشی از آنچه را به دست آورده بودند صرف تاسیس بناهای خیریه عام المنفعه میکردند. از جمله ساخت مدرسه، مسجد، خانقاه، تکیه، نوانخانه، کاروانسرا، پل، راه، حمام، قنات، چاه و… در این بین به کودکان تهیدست و بی سرپرست نیز توجه بسیاری میشد. اما در طول حکومت‌های گوناگون هیچ‌گاه مکان مشخصی صرفا برای نگهداری از کودکان یتیم وجود نداشته است.
در دوره قاجار شاهد تحولات بسیاری بودیم که آغازگر رویدادهای بسیار مهمی در ایران شد. ایرانیان با توجه به آموزه‌های مذهبی که به صورت سنتی در جامعه وجود داشت و همچنین با توجه به آموزه‌های مدرن و تحولاتی که اتفاق افتاد موجب ساخت اولین یتیم‌خانه‌ها شدند.
در این مقاله سعی بر این است به این سوال پاسخ داده شود که سیر ساخت و نحوه شکل‌گیری دارالایتام‌ها به وسیله مردم و خیرین در دوره قاجار چگونه بوده است؟
روش پژوهش مورد استفاده بر اساس منابع کتابخانه‌ای، آرشیوی و توصیفی- تحلیلی است.
واژگان کلیدی: قاجار، مشروطه، دارالایتام، یتیم.